اندر احوالات اولين ديدار با مقام محترم والي صاحب

دیروز بنا به قرار قبلی رفتیم پیش والی بامیان. هوا کمی سرد بود. البته یک کم از کمی بیشتر. نگهبان دم در ما را راه نمی داد داخل. می گفت والی صاحب گفته کسی حق ندارد در ساعات غیررسمیات برود پیشش. هر چه از ما اصرار که ما قرار قبلی داریم ازجناب نگهبان انکار که نه ! نمی شود. پس از تحمل پانزده الی بیست دقیقه سرمای استخوان سوز که داشت صورتم را باد می برد و با تلفن مهدی به والی ، بالاخره نگهبان راضی شد و ما را راه داد داخل.
داشتم فکر می کردم چقدر تشریفات ...
که بعداً اطلاع حاصل شد والی ما جزو کم تشریفات ترین مقامات افغانستان می باشد و در این حد منتظر بودن در شمار تشریفات به حساب نمی آید.
داکتر حبیبه سرابی والی بامیان در یک مهمانخانه در مجاورت محل کار خود یعنی دفتر ولایت به دور از خانواده زندگی می کند. خانواده اش کابل هستند و داکتر سرابی گاهی برای دیدن شان به کابل می رود.

چند شات کوتاه :

افغانستان ، بامیان ، یکاولنگ : حبیبه سرابی وزیر امور زنان همراه هیئتی در سفر به یکاولنگ. « دو طفل را دیدم که کمی آن طرف تر از ما مشغول بازی بودند. دستان شان از شدت چاک شدن هیچ جای سالم نداشت. روی شان ترقیده و شکاف شکاف بود. همان جا دست این دو طفل را گرفتم ، بوسیدم و با خودم عهد کردم تا جایی که امکان دارد از خدمت به این مردم دریغ نکنم. »

ایران ، قزوین ، خوابگاه دانشجویی دختران افغانستانی : عده ای از خواندن مطلبی در بی بی سی هورا می کشند. زنی به مقام ولایت بامیان منصوب شد. بالاخره بعضی چیزها در حال فرو ریختن است.

افغانستان ، دایکندی ، تمران : دخترکی دوازده ساله پشتکی هیزم بر پشت : « صنف چهار هستم. می خواهم درس بخوانم و داکتر حبیبه سرابی شوم. می خواهم همه ی مردها را بزنم. »

رنگ رنگ به رنگ زندگی 2

رنگ رنگ به رنگ زندگی

عید قربان امسال اولین عیدی بود که در بامیان بودم. عیدی با یک هفته رخصتی .
اولین چیزی که توجه ام را جلب کرد این بود که در روزهای اول و دوم عید مردان را می دیدم که در گروه های هفت هشت الی ده یازده نفری در حالی که لباس های تمیز و نو پوشیده ، لنگی زده یا شالی به روی شانه انداخته ، به قصد جاهای محتلف در حرکت بودند. علت را بعداً فهمیدم. این که روزهای اول و دوم عید مخصوص مردان و دید و بازدید آنها می باشد و زنان از روز سوم به دیدار یکدیگر می روند. البته این رسم قبیلوی بیشتر مخصوص بومی های اینجا است و کسان دیگرکه از ایران و پاکستان و سایر جاها آمده اند از همان روز اول همراه فامیل خود به این طرف و آن طرف می روند. و چیز دیگری که توجه ام را بیشتر جلب کرد کودکانی بود با دست های حنا کرده و اغلب لباس های رنگارنگ وزیبا که رنگ آمیزی زیبایی را به وجود آورده بودند. هر جا که می رفتی رنگ های آبی ، سبزروشن ، قرمز و صورتی بود که از دور نمایان می شد (البته این بیشتر در مورد دختران صدق می کرد . مثل همیشه ! ) و حنای دست ها که با نقش ها و طرح های زیبا خودنمایی می کرد. دست های زنان ، دختران ، پسران و گاه مردان .

به دانشگاه شدم ، شور باريده بود

روزهای یکشنبه 3 قوس و دوشنبه 4 قوس ، شاهمامه شاهد جنب و جوش بسیاری در دارالمعلمین و دانشگاه بامیان بود.

دختران و پسران زیادی با اشتیاق فراوان به سوی چیزی می رفتند که شاید بتواند سرنوشت شان را عوض کند. ( شاید ! چون در عصر احتمال به سر می بریم . )
امید در همه چهره ها فریاد می زد و این امید بود که دختران و پسران را از دورترین نقاط دایکندی و بامیان به مرکز بامیان کشانده بود . چندین روز و شب را بدون اتاق و بدون گرما گذرانده بودند و حالا وقت زورآزمایی بود.
روز اول نتوانستم بروم و آن همه شور را ببینم اما روز دوم رفتم .رفتم و اشک در چشمانم حلقه زد.

فرزندان کوهسار ! سرفراز و برقرار !

دقايقي پيش از لحظه واقعه:

و اما بعد :

پ . ن : من هميشه مجبورم بنويسم چند روز پيش ، هفته پيش ، روز فلان كه همان چند روز پيش است و همه اينها يعني كه هيچ وقت هيچ چيز به موقع نمي رسد و آن هم البته به گردن اينترنتي است كه ندارم و اين خيلي بد است.

باغ زنانه

روز جمعه رفته بودیم جایی که تازگی ها هر گاه والی بامیان بخواهد توانایی هایش و البته نشانه های پیشرفت و بازسازی را به سفرا و وزراء و کبراء و امثالهم نشان بدهد ، آنها را به آنجا می برد.
باغ زنانه یا پارک فامیلی واقع در شش پل در 17 کیلومتری مرکز بامیان. جایی که شهر ضحاک را به وضوح می توان دید.
جای زیبایی بود. که البته در جوار پادشاه فصل ها ( پاییز ) از زیبایی اش کمی کاسته شده بود ( بر عکس بقیه جاها ) اما مطمئناً در بهار و تابستان دیدنی تر خواهد شد.
هر جا که قرار بود آب باشد ، نبود. مصنوعی هایش را می گویم اما به صورت طبیعی جوی پر آبی بود که راه خودش را می رفت بی آنکه برایش مهم باشد در باغ زنانه است یا باغ مردانه.
یک گلخانه کوچک اما زیبا هم در حال آماده سازی بود با گل ها و گیاهان تر و تازه و نورس که امیدوارم بتوانند سرمای بامیان را تحمل کنند و زود از بین نروند.
یک زن کانادایی لطف کرده و با کمک مالی مردم کانادا این مکان را ساخته و دو دستی تقدیم مردم ما کرده است. لطفش بی کران باد!

کمی برف

چند روز پیش اینجا برف بارید. خیلی کم اما سرمایش دامن بسیاری را گرفت.

چه بسیار کسان که این روز و شب ها را در چرت نبود سوخت و کودکان یخ کرده خود مانده اند و این اندک برف هشدار بزرگی است برای شان. برای فردا که راه ها بند می شود . که موترها بند می شوند. که سوخت نمی رسد . که نان نمی رسد.

چند تا عكس ...

بزن تا تواني به بازوي خويش

تقریباً یک ماه پیش در یک مجلس عروسی در قریه ای از ولسوالی دهدادی ولایت بلخ شرکت کرده بودیم. تمام مردم هوش و حواس شان به عروس و داماد و بزن بکوب وسط مجلس بود . اما من بیشتر توجه ام به کودکانی بود که در همه جای مجلس پراکنده بودند. با تیپ ها ، قیافه ها و ظاهرهای متفاوت. بیشترشان از ساکنان قریه بودند.
به هر طرف که نگاه می کردم بچه ای یقه بچه دیگری را گرفته بود . یا دائم در حال کتک کاری بودند یا انگشت تهدید برای یکدیگر نشان می دادند.
مجلس به اوج سر و صدا و شلوغی خود رسیده بود. صدای موسیقی که به صورت زنده اجرا می شد گوشی برای شنیدن چیز دیگر نمی گذاشت. گربه ای هم بود که از اول تا آخر مجلس در بین مهمانان پرسه می زد و میو میو می کرد. در همان هنگام شلوغی و بزن بکوب ، کودکی با کودک دیگری در کنار تخت عروس درگیر شد. بعد از کمی فحش و تهدید کودک اول که پسر بود به سراغ گربه آمد ، گربه را گرفت و با شدت ، گربه را به سمت حریف خود پرتاب نمود. گربه محکم به سر حریف که دختر بود خورد. آه از نهاد گربه بر آمد . اما همین که به زمین رسید به پرسه زدن خود ادامه داد بی آنکه عکس العمل خاصی نشان دهد.
هم خنده ام گرفته بود و هم یک جورهایی متاسف بودم. کودکان ما از هر چیزی برای بروز خشونت استفاده می کنند ، حتی موجودات زنده هم در امان نیستند.
در همان مجلس مورد دیگری هم دیدم که بیشتر عجیب بود. دختری تقریباً هفت هشت ساله برای زدن کودک دیگری که حوالی شش هفت ساله بود از برادر کوچک خود که دو سه ساله به نظر می رسید استفاده کرد. برادر دو سه ساله خود را در دست گرفت و محکم بر سر کودک دیگر کوبید. گریه هر دو هم زمان بر آمد.

دیدن این گونه موارد شاید برای دیگران عادی شده باشد. برای مردمانی که در اوج خشونت زندگی می کنند. مردمانی که سر بریدن های بسیار دیده اند ، اگر ندیده اند بسیار شنیده اند.

اما کودکان ....
کودکان ....
کودکان ....
؟؟؟؟؟!!!!