یکشنبه، تیر ۰۵، ۱۳۹۰

کابل رفتن هم به رویاها پیوست!!!!

از آنجایی که مردم بامیان برای رفتن به کابل دو راه بیشتر ندارند یا باید از دره غوربند بگذرند یا از میدان شهر وردک.
و همان طور که می دانیم این روزها مسیر غوربند توسط برادران محترم جلالتمآب کرزی به روی مردم بسته شده و عبور و مروراز آنجا غیر ممکن است.
فقط یک راه مانده است و آن هم از میدان شهر ولایت وردک می گذرد که متاسفانه این روزها در آن مسیر هم شاهد وقایع ناگواری هستیم.
هفته گذشته یک موتر لین کابل بامیان با یک ماین کنار جاده برخورد کرد و تمام مسافران موتر زخمی شدند که در نهایت یک دختر 13 ساله از میان زخمی ها از بین رفت.
حالا هر روز (راست و دروغ) می شنویم که یک موتر دیگر هم بر روی ماین رفت. فلانی زخمی شد. فلانی کشته شد.
برادران (راضی یا ناراضی) کرزی حلقه محاصره را تنگ تر کرده اند و حالا کم کم کابل رفتن برای مردم بامیان می رود که به رویاها بپیوندد.
کسانی می گفتند که قرار است پروازهای کام ایر به بامیان بیاید و حالاکه راه زمین را بر ما بسته اند شاید از طریق هوا بشود رفت که آن هم بنا به گفته بعضی منابع کنسل شده است و دیگر خبری از کام ایر هم نخواهد بود.
...

۳ نظر:

طاهره گفت...

سلام بر بتول عزیز! تشکر از خبررسانی و دعوت به خواندن این خبر. مردم مظلوم و سختی کشیده بامیان قربانی صداقت و راستی خودشان می شوند. صداقت و راستی که گویا در این دنیا اصلا جایی برای آن وجود ندارد. اگر در طول سالهای گذشته درصدی و فی صد در نقاط مختلف افغانستان شاهد پیشرفت و ساخت و سازها بوده ایم ولی در این ولایت مظلوم خبری و اثری از ساخت ها و آباد کردن ها نبوده است. هرچه هم که به نشانه اعتراض سرک ها را کاهگل کاری کردند و به الاغ ها به نشانه خدمت پاداش دادند ولی بازهم به گوشه عبا و قبای این مسوولین محترم بر نخورد که نخورد. سوار از دل پیاده نمی آید که نمی آید.

لیاقتعلی افتخاری گفت...

پولداران کام ایر سوار میشوند. آدمهای غریب که در غم نان شب خویش گیر مانده اند با چی وسیله ای باید بروند؟ تصور میکنم هرجا که هستیم در همانجا تحت محاصره هستیم. اگر در کابلیم، در کابل و اگر در بامیان هستیم، در بامیان تحت محاصره می باشیم. معلوم نیست این وضعیت تا چی وقت ادامه می یابد.

مهدی مهرآئین گفت...

هوای قفس کشنده
بیرون پر ازدرنده
کجا بره پرنده؟

سرنوشت ماست.

زمانی درمزار، همان روزهایی که برادران ناراضی کرزی ریزودرشت و کل و کور را یکسان می کشتند، مهربان ترین برادرکرزی، مولوی عبدالمنان نیازی شعارداده بود که تاجیک ها باید به تاجیکستان بروند. ازبکها به ازبکستان و هزاره ها به گورستان.