چند وقت پیش از بامیان به طرف کابل می رفتیم. درمنطقه باغ افغان در ولسولی شینواری ولایت پروان پولیس موتر ها را متوقف می کرد. موتر ما هم ایستاد. بعد از پرس و جو فهمیدیم که ماینی در جاده کار گذاشته اند که ما باید تا خنثی شدن یا انفجار ماین همان جا بماندیم. یک رنجر پولیس در نزدیکی ماین ایستاده بود و از پولیس دیگری خبری نبود. موترهای زیادی قبل از ما آمده بودند و موترهای زیادی هم بعد از ما آمدند و همه توقف کرده بودند. گفتند باید نیروهای آمریکایی از بگرام بیاید تا ماین را خنثی کند. ما هم نشستیم و حساب کردیم تا آمریکایی ها با آن کش و فش همیشگی شان از بگرام به اینجا برسند شب شده و ما شب همین جا هستیم.
سرنشینان موتر ها همه بیرون آمده بودند و این طرف و آن طرف می گشتند. آفتاب کمرنگی روی زمین پخش بود اما هوا سرد بود. بعد از گذشت یکی دو ساعت سه رنجر پولیس دیگر هم آمدند و ظاهرا یک موتر ماین پاکی هم آمده بود. بعد از مدتی مشورت آنها تصمیم گرفتند که ماین را منفجر کنند. ظاهراً از امریکایی ها خبری نبود. موتر ها را از منطقه ماین گذاری شده دور کردند.
مهدی و یاشار در بیرون از موتر در هوای آزاد چکر می زدند و من داخل موتر با موبایلم موسیقی گوش می کردم که ماین انفجار داده شد.
بعد از انفجار ماین بعد از سه و نیم ساعت توقف به موترها اجازه عبور داده شد. پولیس سعی داشت به عبور موترها نظم بدهد چون در آن طرف هم موترهای زیادی منتظر بودند تا به این طرف بیایند.
ده دقیقه از حرکت ما از منطقه ماین گذاری شده گذشته بود که آمریکایی ها را دیدیم که به آن طرف می رفتند تا ماین گزارش داده شده را خنثی کنند.
این ماجرا سئوالاتی را در ذهن من بوجود آورد: چه کسی آن ماین را گذاشته و چه وقت گذاشته که حدود ساعت 10 صبح موترها را توقف داده اند؟آن ماین حتما در روز روشن گذاشته شده بوده است. چه کسی و چگونه حضور ماین را متوجه شده است که به نیروهای امنیتی و پولیس خبر داده است؟
سئوال مهم: چگونه در 2014 که آغاز خروج نیروهای خارجی اعلام شده است می شود تامین امنیت و همه چیز دیگر را از نیروهای داخلی انتظار داشت؟؟!
قبل از انفجار ماین
بعد از انفجار ماین
