کنفرانس لندن و ...

کنفرانس لندن تمام شد. و قرار است به زودی طالبان بر سر کار بیاید. هاهاهاهاهاها!
این همه آدم با این همه دبدبه و کبکبه و صرف هزینه های گزاف رفتند لندن و نشستند دور هم تا آخرش به این نتیجه برسند که نام بزرگان طالبان از لیست سیاه حذف شود بعد هم با ادب و احترام و تعظیم و تکریم بیایند بنشینند در صدر مجلس و پدر ما را در بیاورند.
این همه کشته و خون وجنگ و خرج و پول و انتحاری و طرح مذاکره و آشتی و ... برای آغاز دوباره دورانی بدتر از امروز.
همه ما می دانیم که نه دولت و نه کشورهای کمک کننده خارجی خواستار بهبود اوضاع نیستند. دولت و در رأس آن کرزی به منافع خود و قوم خود می اندیشد و کشورهای خارجی به منافع خود.
و بدا به حال کسی که کس ندارد.

برف آمد!

بالاخره بعد از ادای نمازهای استسقا و دعاها و توبه های بسیار خدا از قار خود شیشت و کمی رحمت خود را برای ما فرستاد.
دیشب بعد از کمی سرما که معمولاً نشان گر آغاز بارش است دانه های سفید برف لطف کردند و بر زمین نشستند. بارش زیاد نیست اما خدا کند در روزهای آینده بیشتر شود. تا سال آینده سال خشکی و قحطی نباشد.
برف هنوز می بارد ، کم می بارد اما می بارد آن هم با چه نازی!!!

حاکمیت ملی یا حاکمیت قومی؟؟!

دیروز دوشنبه 28 جدی 1388 مردم بامیان در تظاهراتی مسالمت آمیز خواهان پایان تبعیض و پرهیز از هر گونه معامله گری سیاسی شدند.

در حدود هزار نفر از شهروندان بامیان با حمل پلاکاردها و سر دادن شعار از مقابل مسجد رهبر شهید حرکت کرده و پس از گذشتن از بازار مقابل دفتر کمیسیون حقوق بشر توقف کرده و پس از قرائت بیانیه به سوی دفتر یونامای بامیان حرکت کرده و خواسته های خود را بیان کردند.

مردم بامیان ضمن انتقاد از رئیس جمهور و نمایندگان پارلمان خواستار پرهیز از هرگونه تبعیض قومی ، زن ستیزی و معامله گری سیاسی شدند.

توضیح بیشتر را می توانید در جمهوری سکوت بخوانید و ببینید.

باز هم مغاره نشینان

امروز یکشنبه 20 جدی 1388 کنفرانسی در حمایت از حقوق بشری مغاره نشینان در بامیان برگزار شد. این کنفرانس توسط کمیسیون حقوق بشر بامیان دایر گردیده بود. هدف از این کنفرانس اتخاذ تدابیری برای رهایی مغاره نشینان از وضعیت فعلی و تسهیل دسترسی آنان به امکانات اولیه زندگی بود.
این کنفرانس که داکتر سرابی والی بامیان و بیشتر روسای دولتی و نمایندگان موسسات خارجی و تعدادی از نمایندگان مغاره نشینان در آن شرکت کرده بودند با فشرده گزارش تحقیقی کمیسیون حقوق بشر آغاز گردید و بعد از آن با نمایش مستندی از زندگی مغاره نشینان به طرح مشکلات آنان پرداخته شد.
سپس والی به صحبت در این زمینه پرداخت و بعد از آن در نشست با نمایندگان ریاست ها و موسسات خارجی به حل بعضی مشکلات مغاره نشینان پرداختند.
یکی از مسائلی که والی مطرح کرد ایجاد شهرکی برای مهاجرین بود که درصد بالایی از آنها در مغاره ها زندگی می کنند . دو منطقه برای ایجاد این شهرک پیشنهاد شده است که در دست بررسی است. هر دوی این مناطق از بی آبی رنج می برند.
دو سال قبل شهرکی ایجاد شده بود دردشت قشقه در نزدیکی شش پل بامیان که در آستانه افتتاح بود که وزیر معادن وقت (ابراهیم عادل) به بامیان آمد و آنجا را محل مناسبی برای فابریکه (کارخانه) ذوب آهن تشخیص داد اما پس از گذشت دو سال نه خبری از ذوب آهن است و نه شهرک .
در آخر هر کدام از ریاست ها و موسسات وعده هایی در جهت حل مشکلات مغاره نشینان دادند که امیدوارم به تحقق بپیوندد.