در شفاخانه...

از آنجایی که شفاخانه بامیان بخش مربوط به چشم ندارد و هیچ گونه معاینه چشم اینجا صورت نمی گیرد چند روزی از موسسه نور آمده بودند تا کسانی که مشکل چشم دارند را معاینه کنند. همه نوع معاینه ، از معاینه های کوچک و سر پایی و تجویز عینک تا عملیات های سرپایی.
برای معاینه رفته بودم . روز اول که خودم رفتم کسی خبر نداشت . خلوت بود. زود کارم راه افتاد. اما چند روز بعد که با چند نفر دیگر رفته بودم جای سوزن انداختن نبود. همه همین چند روز را غنیمت دانسته و آمده بودند تا مشکل خود را حل کنند ، مخصوصا خانم ها و آقایان پیری که احتیاج به عملیات داشتند.
بعد از چند ساعت انتظار نوبت ما شد. در اتاق معاینه ایستاده بودیم. اتاق کناری اتاق عملیات بود. تند تند و سرپایی چشم مردم را عمل می کردند و می فرستادند بیرون. همان طور که ایستاده بودم احساس کردم صدایی می شنوم. موسیقی. بیشتر دفت کردم. شکیلا. صدا از اتاق عمل می آمد. تعجب کردم. به کناری ام گفتم. او هم تایید کرد.
جالب بود ، عمل چشم ( چشم با آن حساسیت ) همراه با موسیقی. شاید شانس موفقیت بیشتر می شود. نمی دانم.