چهاردهمین سالگرد شهادت استاد مزاری ، پنجشنبه 22 حوت در مسجد رهبر شهید بامیان برگزار شد.
داخل مسجد مملو از مرد بود. فقط چند زن که آنها همیشه از زنان دیگر جدا هستند در بین مردان بودند و بقیه زنان که تعدادشان هم کم نبود در حیاط مسجد پرده نشین بودند.
آفتاب داغ با شدت تمام می تابید و دائم پشت ما را گرم می کرد. سخنان و بیانیه های آتشین سخنرانان هم بر این گرمی می افزود و داشت همه را آتش می زد . ( زنانی که در حویلی مسجد و پشت پرده ها نشسته بودند و مردانی که دیر آمده بودند و داخل مسجد جایی برای آنها نبود. )
برنامه که از ساعت ده صبح شروع شده بود بعد از اجرای یک سرود توسط دختران دره اژدر ، خوانش یک شعر توسط شاعر معروف دوران مقاومت بامیان سردار جهانی ، قرائت چندین بیانیه از سوی نمایندگان احزاب مختلف و ایراد چند سخنرانی توسط مقامات دولتی و غیر دولتی ساعت 1 ظهر به پایان رسید.
بعد از پایان مراسم تازه نوبت به پخش کُچه ( که یک کم شبیه حلیم است ) رسید. کُچه همراه با پپسی !! که باز هم بیرونی ها چندان نصیبی نبردند.
۳ نظر:
همیشه آنانی ره که به آنچه می گفتند ایمان داشتند و
آنانی ره که
به آنچه ایمان داشتند عمل می کردند ،
دوست داشتم .
و مزاری یکی از این افراد بود.
خانم محمدي سلام تشكر از وبلاك خوبتان
اما در جايي از نوشته تان جهت بيشتر فهماندن غذايي محلي بنام كچه از غذايي ايراني بنام حليم ياد ، بايد گفت كه در باميان كجه را بيشتر از حليم كه يك غذاي خارجي است ميشناسند و نيازي نيست غذاهاي محلي را كه همه خيلي خوب با آنان آشنا هستد بايك غذاي خارجي تشريح كرد.
درود،
سال نو از پیش مبارک.
ارسال یک نظر